Jednym z mechanizmów mogących odgrywać pewną rolę w fizjologii zapłodnienia jest wykryte przy pomocy radiotelemetrycznej kapsułki (Fox, Wolff, Baker, 1970) ujemne ciśnienie wewnątrz pochwy powstające podczas wytrysku spermy. To ujemne ciśnienie może powodować większą siłę uderzenia ejakulatu o ściany pochwy, jednakże dokładniejsze działanie tego mechanizmu w fizjologii zapłodnienia nie zostało jeszcze wyjaśnione.
Masters i Johnson (1966) stwierdzili, że w środowisku pochwy istnieje czynnik letalny (lethal /actor), który unieruchamia zdrowe plemniki. Plemniki mężczyzny, które in vitro zachowują prawidłową ruchliwość, w niektórych związkach partnerskich stawały się nieruchome w ciągu kilkunastu sekund po ejakulacji do pochwy, mimo prawidłowego efektu buforowego nasienia. Być może, iż u podłoża czynnika letalnego tkwią mechanizmy immunologiczne, podobne do tych, które wywołują zlepianie się plemników. Immunizacja ustroju kobiety może nastąpić wskutek wchłaniania się poprzez błonę śluzową pochwy antygenów grupowych zawartych w plemnikach, które powodują wytwarzanie się swoistych przeciwciał przenikających do treści śluzowatej pochwy (i szyjki macicy) i powodujących między innymi unieruchamianie plemników. Badania Ardelta (cytuję za Colmeiro-Laforetem, 1960) wykazały, że podobny mechanizm może leżeć u podłoża „zawodowej” niepłodności prostytutek. Badania te wykazały, że może ona być uwarunkowana wytworzeniem się przeciwciał antyspermatycznych na skutek nadmiernej liczby inseminacji. Nasienie wchłaniane drogą fizjologiczną po inseminacji ma mieć bowiem działanie antygenowe zwłaszcza wtedy, gdy inseminacja zdarza się bardzo często.
Zmiany prawidłowego środowiska pochwy, na przykład obniżenie pH utrudniającego zapłodnienie poprzez unieruchomienie plemników, mogą być też wywołane przez wpływy hormonalne lub bakteryjne. Zwiększony poziom estrogenów powoduje obniżenie pH pochwy, natomiast obniżony poziom estrogenów podwyższa pH pochwy do 5,5 – 6,4 stwarzając korzystne warunki dla rozwoju bakterii, rzęsistków lub grzybów (Elert, 1976). Ujemny wpływ bakterii, rzęsistków lub grzybów przejawia się bezpośrednio, na drodze plemnikobójczej lub pośrednio, przez spowodowanie odczynów zapalnych, w przebiegu których dochodzi do fagocytozy leukocytarnej w odniesieniu do plemników.