Objawy kliniczne rozwiniętego w pełni zespołu wymiotów acetonemicznych poprzedza często złe samopoczucie, rozdrażnienie, bóle głowy, brak łaknienia, obłożony język, zapach acetonu z ust. Wymioty zjawiają się nagle. Początkowo zawierają one treść pokarmową, później składają się ze śluzu z domieszką żółci, a nawet krwi. Dziecko odczuwa silne pragnienie, lecz każda próba przełknięcia kończy się wymiotami, które zresztą nawracają i bez związku z karmieniem. Stan podgorączkowy jest o wiele częstszy niż wysoka gorączka lub temperatura prawidłowa. Często dołączają się bóle głowy i zaparcie lub bóle brzucha. Brzuch jest zapadnięty, tkliwy na dotyk, obmacywaniem stwierdza się niekiedy przelewania. W miarę postępu choroby i pogłębiania się kwasicy i odwodnienia zjawia się głęboki oddech, szybkie i małe tętno, skóra i błony śluzowe stają się suche, gałki oczne zapadają się, niekiedy
Jak widać, nawet wyliczenie tych najczęstszych tylko przyczyn stanowi już duży wachlarz możliwości, toteż jeszcze raz podkreślamy, że nie należy przechodzić do porządku dziennego nad brakiem łaknienia u dziecka, lecz w dążeniu do ustalenia pierwotnej przyczyny wnikliwie rozważyć wszystkie elementy i wyłączyć możliwość schorzeń organicznych. Należy zaznaczyć, że jeżeli matka określa dokładny termin, od kiedy dziecko straciło łaknienie, fakt ten zmusza do poważnego potraktowania skarg matki.