W przypadkach nadżerki zwyczajnej (erosio simplex) metoda ta zwykle doprowadza do pożądanych wyników.
Jeśli chodzi o leczenie nadżerki mieszkowej, to należy je rozpocząć od nakłucia jajeczek Nabotha ostrym nożem. Powoduje to odejście nieraz dużych ilości śluzu. Ponieważ w następstwie tego zabiegu występuje czasami obfite krwawienie, zaleca się w tych przypadkach założenie przed część pochwową na kilka godzin tamponu z gliceryną i kwasem borowym (w stosunku 1 :io). Czasami okazuje się konieczne powtórzenie tego zabiegu, jeśli część pochwowa jest szczególnie gruba.
Bardzo skuteczną i szybką metodą leczenia pewnych postaci nadżerek (nadżerka mieszkowa, nadżerka brodawkowata) jest wypalenie w uśpieniu schorzałych części żegadłem Paquelina lub przez elektrokoagulację.
Tylko w przypadkach, kiedy w żaden inny sposób nie da się usur.ąć przerostu części pochwowej, wchodzi w grę operacyjne jej odcięcie (ryc. i2t, 122 i 123).
Metoda ta polega na obustronnym rozcięciu kanału szyjki macicy nożyczkami lub nożem ku sklepieniom pochwy, a potem na kolejnym klinowym wycięciu jej przedniej i tylnej wargi. Brzegi klinowatego wycięcia zostają zespolone szeregiem szwów katgutowych, po czym zeszywa się końce poprzecznego rozcięcia części pochwowej po stronie lewej i prawej. Należy zwracać baczną uwagę na dokładne zatamowanie krwawienia. Jest też rzeczą ze wszech miar wskazaną pozostawić cząstkę części pochwowej.