W wykrywaniu alergii na leki in vivo mogą być również stosowane próby skórne: naskórkowe próby płatkowe, próby skaryfikacyjne i śródskórne..
– 4. Naskórkowe próby płatkowe. Mają one znaczenie w wykrywaniu wyprysku kontaktowego wywołanego przez leki, dla którego są główną metodą diagnostyczną, natomiast ich rola w wykrywaniu alergii na leki stosowane ogólnie jest bardzo ograniczona [1, 50], Doniesienia o dodatnich wynikaGh prób płatkowych uzyskiwanych w miejscu poprzednich zmian skórnych, ale nie skóry nie zmienionej w przypadkach rumienia trwałego (erythema lixum) wywołanego przez fenoloftaleinę [57] oTaz o odczynie krwotocznym w miejscu próby płatkowej z apronalidem (Se- dormid) w plamicy małopłytkowej (purpura thrombocytopenica), mają charakter kazuistyczny.
Próby płatkowe z antygenami lekowymi mogą być dodatnie u chorych, u których ogólne stosowanie leku było poprzedzone jego stosowaniem zewnętrznym. Dotyczy to szczególnie takich leków, jak streptomycyna, neomycyna, chloramfenikol, pochodne fenotiazyny i butazolidyna.
Zaaniem Agrup [1] w tych przypadkach zastosowanie zewnętrzne leku spowodowało nadwrażliwość typu wyprysku, która ujawniła się w po- sraci objawów klinicznych po jego podaniu ogólnym.
Próby płatkowe, kontaktowe pozwalają też wykrywać pokrzywkę kontaktową wywoływaną przez leki, takie jak penicylina, streptomycyna, ceialosporyny, balsam peruwiański i inne [10].
– 5. Próby skaryfikacyjne. Są one oceniane jako mało czułe, choć dość bezpieczne dla badanego, gdyż rzadko są przyczyną wstrząsu. Praktycznie nie znajdują zastosowania w wykrywaniu alergii na leki [50], chociaż w piśmiennictwie spotyka się również opinie o ich przydatności, np. w wykrywaniu alergii na penicylinę przy użyciu jako antygenu penicyliny krystalicznej lub PPL.
michael kors bag free shipping all world and with cheap price
more from:http://www.northern-oak.com/mk52.html