Najądrze (epididymis) przylega do jądra od góry i tyłu. Składa się z głowy, trzonu i ogona. Głowa przylega do jądra ogon przechodzi w nasie- niowód. Wnętrze najądrza jest układem przewodzików, które są przedłużeniem cewek prostych jądra. W przewodzikach tych plemniki osiągają pełną dojrzałość oraz zostają magazynowane, zwłaszcza w obrębie ogona. Znajdujące się tutaj środowisko kwaśne obniża lub znosi ruchliwość własną plemników. Przechowywane w najądrzu plemniki zachowują przez 42 dni zdolność do zapłodnienia. Ruchy perystaltyczne przewodu najądrza powodują wydalanie plemników do dalszych części dróg rodnych oraz współdziałają przy wytrysku nasienia. Częste wytryski nasienia powodują znaczne zmniejszenie się liczby zmagazynowanych plemników, aż do zupełnego ich braku. Napełnianie zbiorników plemnikami trwa około 48 godzin.
Reakcje zachodzące w najądrzach w czasie cyklu reakcji seksualnych nie zostały jeszcze należycie zbadane.
Nasieniowód (ductus deferens) jest to kanał długości 50 – 60 cm, stanowiący przedłużenie przewodu najądrza u mężczyzny. Służy jako droga, którą plemniki przedostają się z najądrza do cewki moczowej. Jest to spowodowane skurczami i rozkurczami nasieniowodów, które powodują zasysanie nasienia z najądrza oraz wyciskanie go do cewki moczowej. Skurcz nasieniowodu powoduje skrócenie jego długości oraz rozszerzenie jego światła, co ułatwia zassanie nasienia z najądrza. Następujący po nim skurcz nasienicwodu powoduje zwężenie jego światła, wzrost ciśnienia oraz wyciśnięcie nasienia do cewki moczowej.