Wynik działania androgenów w okresie płodowym zależy od tego, w jakim okresie będą one wywierały swój wpływ. We wczesnym okresie życia płodowego wpływ ten będzie wywierany głównie w kierunku maskulinizacji wewnętrznych i zewnętrznych narządów płciowych, natomiast pod koniec życia płodowego będzie on dotyczył zróżnicowania psychoseksualnego. Zróżnicowanie płciowe ośrodków mózgowych dokonuje się później niż zróżnicowanie wewnętrznych narządów płciowych. Można to wiązać z faktem, że zróżnicowanie wewnętrznych narządów płciowych może odbywać się pod bezpośrednim wpływem hormonów płciowych na drodze dyfuzji, natomiast zróżnicowanie ośrodków mózgowych odbywa się pod wpływem hormonów zawartych we krwi lub w płynie mózgowo-rdzeniowym.
Patogeneza homoseksualizmu może być związana z niedostatecznym wpływem androgenów w pewnym krytycznym okresie, pod koniec życia płodowego. Wydzielanie androgenów może być całkowicie wystarczające w okresie, gdy następuje zróżnicowanie i rozwój wewnętrznych i zewnętrznych narządów płciowych, lecz staje się niedostateczne pod koniec okresu płodowego, gdy rozwijają się ośrodki nastawienia psychoseksualnego. Taki model patogenetyczny jest prawdopodobnie podstawą, na której rozwija się w okresie dojrzewania nastawienie homoseksualne.
Badania Dornera (1967, 1969) wykazały, że zachowanie homoseksualne u szczurów może być wywołane kastracją w pierwszym dniu życia jeżeli jednak szczurowi takiemu poda się w trzecim dniu życia jednorazowo 1,25 mg propionatu testosteronu, to wykazuje on prawidłowe, heteroseksualne zachowanie, jeśli poda mu się androgeny w okresie dojrzałości. Natomiast efektu takiego w wyniku podawania androgenów w okresie dojrzałości nie uzyskuje się u szczurów kastrowanych, którym po urodzeniu nie podano androgenów.