Seksuologia zajmuje się ważną dziedziną ludzkiego życia – jest to nauka o życiu uczuciowo-seksualnym oraz jego zaburzeniach. Obszerny zakres problematyki oraz interdyscyplinarność seksuologii wynika z faktu, że ogniskuje ona wiele aspektów życia seksualnego zazębiających się z wieloma naukami, takimi jak antropologia, psychologia, socjologia, medycyna i wiele innych. Szczególnie ważne są jej aspekty psychofizjologiczno- -medyczne oraz społeczno-kulturowe. Aspekty te zresztą są ściśle od siebie uzależnione. Uwarunkowania społeczno-kulturowe wywierają ściśle określony wpływ na sferę psychofizjologii i patologii seksualnej, natomiast czynniki psychofizjologiczne (lub patologiczne) w poważnym stopniu determinują określone społeczne zachowanie człowieka.
Wieloaspektowość seksuologii jako nauki utrudnia wypracowanie interdyscyplinarnych wzorców życia uczuciowo-seksualnego, wyraźnie odgraniczających normę od patologii, które bez zastrzeżeń mogłyby być przyjęte zarówno przez medycynę, jak i psychologię, socjologię, pedagogikę, etykę i inne nauki. Dlatego też do dzisiejszego dnia istnieje wiele norm seksualnych: prawna, socjologiczna, statystyczna, ewolucyjna, medyczna i inne. Definicje tych norm w wielu przypadkach bardzo się od siebie różnią: to, co mieści się w jednej normie, w drugiej może być „nie-v normalne” (donżuanizm jest zjawiskiem patologicznym w ujęciu medycznym, lecz mieści się w granicach akceptowanej społecznie normy zachowania, natomiast homoseksualizm, nie szkodzący zdrowiu, jeśli jest akceptowany przez osobnika, nie mieści się w granicach normy zachowania). Poza tym pewne odchylenia od normy w ujęciu medycznym, takie jak oziębłość seksualna, impotencja lub perwersja, w wielu przypadkach oceniane są społecznie nie tylko jako zaburzenia chorobowe (takie jak choroba wrzodowa żołądka lub inne), ale również i w kategoriach moralnych, takich jak uczciwość, szlachetność lub społeczność i przestępczość.