Na tle tej mozaiki terminologicznej wyłaniają się poważne trudności interpretacyjne. Największe kłopoty sprawna rozszyfrowanie pojęcia „czyn nierządny” (notabene, Komisja Kodyfikacyjna używała tu określenia „obcowanie płciowe”, dopiero Sejmowa Komisja Wymiaru Sprawiedliwości przywróciła formułą kodeksu karnego z 1932 r.: „czyn nierządny”). Określenie „czyn nierządny”, wprowadzone do kodeksu z 1932 r.t zostało wyśmiane w swoim czasie przez Boya Żeleńskiego, gdyż z kontekstu przepisu o zgwałceniu (i innych) można odczytać, że „czyn nierządny” to tyle, co obcowanie cielesne między mężczyzną a kobietą, a taki znak równości między tymi pojęciami nie mieści się nawet w ramach najdalej posuniętej pruderii (stosunek cielesny jako „grzech” domagający się kamuflażu). W istocie zasadnicza różnica między określeniami „obcowanie płciowe” (czy „spółkowanie”) i „czyn nierządny” zasadza się na tym, że pierwsze zawiera opis faktów (ma niejako sens ontologiczny) lub zachowań (czyli zawiera aspekt czysto behawioralny), określonych w kategoriach biologicznych. Natomiast określenie „czyn nierządny” zawiera w sobie nie opis zachowania, lecz jego aprioryczną ocenę etyczną (jak piszą prawnicy – jest pojęciem normatywnym, ocennym), Tym samym jest to termin nieprecyzyjny (termin prawniczy, niejako techniczny – Siewierski, 1971), który może mieć najróżniejsze implikacje. W dawnym słownictwie polskim „nierząd” jest synonimem zarówno prostytucji („nierządnica”), jak i chaosu społecznego („Polska nierządem stoi”).