Obok wspomnianych wyżej typowych mięsaków opisywano także śluzako-mięsaki (myxosarcomata) – miękkie guzy, w których wskutek obumierania niektórych części utkania nowotworu i następowego rozmiękania (często również wylewów krwi) wytworzyły się torbiele (cystosarcoma).
Rozwojowi mięsaka jajników towarzyszy prawie z reguły puchlina brzuszna. Przerzuty mięsaków powstają zarówno drogą naczyń chłonnych, jak krwionośnych. Sródbłoniak jajnika (endothelioma ovarii). Śródbloniaki stanowią grupę bardzo rzadkich guzów, które powstają wskutek bujania komórek śródbłonkowych naczyń chłonnych lub krwionośnych. Należy jednak podkreślić, że stwierdzenie punktu wyjścia śródbłoniaka z komórek śródbłonkowych jest właściwie niemożliwe, tak że w rozpoznawaniu go opieramy się raczej na ocenie postaci komórek nowotworowych i ich bliskiego stosunku do śródbłonka naczyniowego. albuginea) jajnika widać duże naczynia żylne.
Śródbłoniaki występują często w obu jajnikach. Złośliwe odmiany tego guza odznaczają się szybkim wzrostem i rychło tworzą przerzuty. Towarzyszy im prawie z reguły puchlina brzuszna i objawy nowotworowego charłactwa. Nie tylko ich cechy kliniczne są zupełnie podobne do cech klinicznych raka jajnika, ale i po zabiegu operacyjnym rozróżnienie raka gruczołowego jajnika i śródbłoniaka, np, torbielowatego, jest rzeczą bardzo trudną.
Obł oniak jajnika (perithelioma o varii). Nowotwory tego rodzaju mają wychodzić z warstwy zewnętrznej (adventitia) naczyń chłonnych lub krwionośnych. Pochodzenie ich jest jednak niejasne. Są to lite, twarde guzy o powierzchni nierównej, w których niekiedy stwierdza się torbielki zawierające rzadki płyn. Odróżnienie ich od raka jajnika jest bardzo trudne nawet mikroskopowo.