Linia najniżej położona (według Ohłmeyera, Brilmayera i Htiłistrung, 1944) wanej przez Ohłmeyera i współpracowników tylko u jednego badanego erekcje występowały czterokrotnie w ciągu jednej nocy. U pozostałych czterech osób badanych pojawiły się one trzykrotnie. '
Odkrycie elektroencefalogramu (EEG) przez Bergera (1931) i faz REM (marzeń sennych) przez Kleitmana i jego szkołę umożliwiło badaczom posługiwanie się zróżnicowaną techniką rejestracji. Po pierwszych obserwacjach erekcji w czasie snu, dokonanych przez Ohłmeyera i współpracowników, Fisher, Gross i Zuch (1965) postawili przed sobą następujące zadanie: przede wszystkim zweryfikować wyniki osiągnięte przez Ohłmeyera i współpracowników, a poza tym zbadać czy erekcje i fazy marzeń sennych rzeczywiście przebiegają synchronicznie. Dużą trudność przedstawiało znalezienie metody, która pozwoliłaby na ciągłą rejestrację tych zmian w czasie snu, a ponadto umożliwiałaby nie tylko graficzne przedstawienie erekcji podczas snu, lecz także ilościową ocenę stopnia erekcji oraz jej wahań. Z tego powodu podjęli oni serię badań, których wyniki przedstawiamy poniżej. Oprócz obiektywnej rejestracji liczby wzwodów autorzy kontrolowali średni przyrost obwodu prącia, dokonując bezpośrednich jego pomiarów miarą centymetrową. Powiększenie obwodu prącia od 2 mm do 1 cm uznawano za niepełną erekcję, natomiast powiększenie obwodu od 2 do 3 centymetrów – za pełną erekcję. Fisher i współpracownicy opracowali 3 techniki badawcze: