Czasami wyniosłości te tworzą jakby wypustki i drzewkowate rozgałęzienia, przypominające klykciny kończyste (condylomala acuminata), czasem zaś kalaliorowate lub polipowate wyrośle, które mogą zajmować dużą przestrzeń, a nawet wypełniać cały guz (chociażby wiclokomorowy). Te brodawczako- wate wyrosła są utworzone z delikatnej tkanki łącznej, pokrytej warstwą nabłonka rzęskowego. Mogą one przerastać całą ścianę guza i rozwijać się dalej na jego zewnętrznej powierzchni. Szczegół ten upodabnia je w pewnej mierze do nowotworów złośliwych, którymi jednak nie są. Są bardzo kruche, a oderwane ich cząstki mogą przeszczepiać się na otrzewną tworząc skupienia brodawczakowatych wyniosłości, przypominające niekiedy7 rozsianego raka otrzewnej. W tych przypadkach w jamie otrzewnowej szybko gromadzi się wolny płyn (ascites). Bro- dawczakowate wyniosłości mogą się jednak tworzyć od samego początku na powierzchni torbieli (papilloma ovarii).
Chociaż po usunięciu samej torbieli brodawczakowate wyniosłości, które rozwinęły się wtórnie na otrzewnej, ulegają dość często zanikowi, nie jest to reguią. Co więcej, łagodny zrazu nowotwór może ulec zwyrodnieniu złośliwemu i wykazywać bujanie rakowate. Opisywano także nawToty brodawczakowatych wyrośli po ich zaniku w następstwie usunięcia guza.
W łącznotkankowym, dobrze unaczynionym utkaniu brodawczakowatych tworów, które wyrastają na wewnętrznej powierzchni gruczołako-torbielaków surowiczych, pojawiają się niekiedy złogi wapniowe w postaci nieregularnych grudek (corpora arenaria), dlatego tę właśnie odmianę torbielaka gruczołakowatego nazwano torbielą piaszczakowatą (cystadenoma psammomatodes).