Owrzodzenie odleżynowe jest ukryte pod blizną, ale ulega wciąż dalszemu pogłębieniu. W pewnych przypadkach może nawet dojść do zniszczenia całej ściany pochwy i powstania połączenia jej światła poprzez owrzodzenie z narządami sąsiednimi, jak odbytnicą, pęcherzem moczowym, jamą otrzewnową lub przymaciczem. Takie przetoki stanowią poważne okaleczenie. Stwierdzenie chociażby nieznacznej odleżyny w pochwie jest zarazem wskazaniem do natychmiastowego usunięcia krążka. Świeże odleżyny goją się stosunkowo łatwo.
Jeśli dłużej leżący krążek doprowadzi do charakterystycznych poprzednio opisanych zmian pochwy, nie należy próbować rozrywać sklepienia kanału silą, gdyż mogłoby to doprowadzić do niepotrzebnych obrażeń. Krążek należy wyjąć po przepiłowaniu go w dwóch miejscach piłką Gigliego lub przecięciu grubymi nożycami, a następnie wysunąć przepołowione jego części z kanału tkanki bliznowatej.
Powstanie małych odleżyn nie wyłącza powtórnego założenia krążka, rzecz prosta – odpowiedniejszego, po ich wygojeniu się. Do powstania odleżyn szczególnie łatwo dochodzi u kobiet po przekwitaniu, u których wtedy, jak wiadomo, odporność tkanek na działanie czynników patologicznych jest znacznie upośledzona. Bardzo często przyczyną ich jest założenie ieodpowiedniego krążka. Należy wystrzegać się zakładania krążków o powierzchni orowatej lub o cienkim brzegu.
U osób starszych, u których powstają zmiany zanikowe w obrębie sklepień ochwy, krążek poprzednio odpowiedni może po pewnym czasie okazać się za uży. Kontrola pochwy kobiet noszących krążek powinna być w tym wieku częstsza co 3-4 tygodnie).