Ocena naszej wypowiedzi ustnej lub pisemnej, decyzji osobistej bądź też mającej konsekwencje dla innych, która nie powinna budzić naszego większego zaniepokojenia, nawet jeśli ocenę tę uzupełnia wyraźna propozyq’a: „Ty się idź zbadać” lub jeszcze dobitniej. „Powinieneś się leczyć”. Zwłaszcza jeśli kierujemy jakimś zespołem ludzi, opinię „nienormalny” traktujemy jedynie jako sygnał, że nie mając żadnego wcześniejszego doświadczenia na stanowisku kierowniczym, udało się nam trafić od razu we właściwy i pożądany na tym stanowisku ton. Jeśli natomiast stanowiska kierowniczego jeszcze nie zajmujemy, przyzwyczajenie otoczenia do naszej nienormalności może w pierwszym okresie, ze względu na mocną konkurencję, napotykać trudności, niemniej po latach, zarówno przy obsadzie funkcji społecznych, jak i być może administracyjnych, jeśli tylko swoją nienormalność udaje się nam systematycznie przez cały czas przypominać, możemy liczyć na poparcie kolektywu na zasadzie: „Mamy mieć kogoś nienormalnego z zewnątrz,

– 0 k...

Duże krwotoki są przyczyną następowej niedokrwistości i ogólnego osłabienia chorych. Czasem chore skarżą się na uczucie duszności i senności. Uderza przede wszystkim bladość ich słóry, ślutówki warg i spojówek oczu. Wchłanianie przez ustrój produktów rozkładu części nowotworu, uległych martwicy lub zakażeniu, doprowadza do wyniszczenia nowotworowego, które uwydatnia się jednak później, kiedy objawy niedokrwistości są już bardzo nasilone.

Rozpad kosmówczaka wskutek zmian wstecznych następuje wcześniej niż w przebiegu raka, dlatego też i upL.wy krwawe nabierają bardzo szybko przykrej woni. Zwykle dochodzi do niewielkiego podniesienia się ciepłoty ciała. W pewnych jednak przypadkach, zwłaszcza po zabiegach wewnątrzmacicznych, może wystąpić gorączka, świadcząca o poważnym zakażeniu.

W przypadkach, w których krwawienie już ustało i w których wytworzył się krwistek, możliwość wystąpienia nowego krwotoku powinna być wzięta pod uwagę. Dlatego też i w tych przypadkach otwieramy jamę brzuszną, tym bardziej że pozostawienie wielkiej ilości krwi – nawet otorbionej – w obrębie jamy otrzewnowej nie jest rzeczą obojętną (powstawanie zrostów i następowej niedrożności trąbek).

W pewnym niewielkim odsetku przypadków płód może już po wystąpieniu krwotoku wewnętrznego, który towarzyszy przeżarciu ściany zewnętrznej lub pęknięciu trąbki, pozostać żywy w nienaruszonym worku owodni. Bez względu na to czy mamy tu do czynienia z ciążą brzuszną wtórną, czy też ciążą międzyblaszkową traktowanie tego rodzaju przypadków jest jednakowe, chociażby ze względu na niemożność przeprowadzenia między nimi odpowiedniego zróżnicowania. W każdym razie jedynie celowe jest zastosowanie leczenia chirurgicznego i to zarówno wtedy, kiedy płód jest żywy, jak wówczas, kiedy już obumarł lub kiedy jest jedynie mały,

W pr...

Czwartym bardzo ważnym wymiarem jest sprzężna zewnętrzna (conjúgala externa). Jest to odległość od zagłębienia, leżącego poniżej wyrostka kolczystego ostatniego kręgu lędźwiowego, a górnym brzegiem spojenia łonowego. Mierzenie sprzężnej zewnętrznej przeprowadzamy po ułożeniu ciężarnej na boku, z nogą dolną zgiętą w stawie biodrowym i kolanowym, górną wyprostowaną lub też w pozycji stojącej. Średnio sprzężna zewnętrzna wynosi 20—21 cm. Aby w przybliżeniu obliczyć sprzężną prawdzi-wą, odejmujemy od tego wymiaru 10 cm.

– własny pogląd i zespół przekonań na sprawy życia seksualnego, pozostające w różnym stosunku do poglądów przekazanych przez tradycję (zgodny z nimi, różny jakościowo, przeciwstawny, uświadamiany bądź nie)

– sys...

Większy obieg od przytoczonych koncepcji biologicznych i psychologicznych zyskały teorie socjologiczne i kulturowe. Jest ich wiele. Na czoło wysuwa się tu myśl, że zakaz kazirodztwa miał na celu rozbudowanie więzi społecznych, wyjście poza krąg rodziny, tworzenie większych społeczności ludzkich, co było niezbędne do dalszego rozwoju społecznego i kulturowego ludzi. Sprawa się komplikuje jednak z tego względu, że „tabu” kazirodztwa narodziło się, zanim ludzie mogli pomy- ' śleć o tych reperkusjach społecznych. Niektórzy objaśniają pochodzenie zakazu obawą rodziców przed sojuszem dzieci skierowanym przeciwko nim. Emil Durkheim tłumaczy egzogamię (tj. związki małżeńskie poza obrębem dotychczasowej rodziny) jako rezultat praw totemicznych (Freud, 1967). Wysuwa się także jako racjonalizację zakazu kazirodztwa to, że sprzyja on procesowi socjalizacji dzieci (Podgórecki, 1969 Pili- now, 1968).

Ponieważ nieodzownym warunkiem wynicowania macicy jest w każdym przypadku pociąganie jej wewnętrznej ściany i zwiotczenie, przemieszczenie tego rodzaju spotyka się też często przy „pośmiertnych porodach“, a więc po wypchnięciu płodu z macicy po śmierci rodzącej. Uwarunkowane jest ono bowiem pośmiertną utratą jędrności ścian tego narządu.

Z wszystkich postaci wynicowania macicy najczęstsze jest bezsprzecznie wynicowanie porodowe. Powstaje ono nagle (irwersio acuta). Jeśli macica nie zostanie odprowadzona, przychodzi jednak – po upływie 4-6 tygodni – do wytworzenia się stanu, który nazywamy wynicowaniem przewlekłym (inuersio chronica). W tym czasie macica ulega zwinięciu i zmniejszeniu, tak że rozmiary jej nie są większe niż macicy wynicowanej w przypadkach nie mających związku z porodem.

We wszystkich postaciach wynicowania macicy przemieszczeniu ulega zwykle tylko trzon – cały lub jego część – gdyż szyjka, która jest złączona z otoczeniem dość zbitą tkanką łączną, pozostaje na miejscu.

Wynicowana mac...

Rozpowszechniane poglądy o tym, że stosunek płciowy i wytrysk nasienia obniżają ogólną wydolność organizmu, np. do wyczynów sportowych, nie znalazły poparcia w badaniach. Z punktu widzenia fizjologicznego nie ma żadnych przesłanek świadczących o tym, że stosunek płciowy i wytrysk nasienia pozostawiają po sobie jakąś specyficzną niedomogę organizmu. Wytrysk nasienia, nawet kilkakrotnie powtarzany, jest częścią ogólnego wysiłku organizmu (takiego samego jak przy innego rodzaju czynnościach). A więc koncepcja, że wytrysk nasienia spowodowany przez stosunek płciowy lub samogwałt ma być szkodliwy dla kondycji fizycznej mężczyzn uprawiających sport – wydaje się fałszywa. Niemniej do dzisiejszego dnia spotyka się sportowców unikających przez długie okresy stosunków płciowych, w obawie przed obniżeniem się ich ogólnej kondycji fizycznej. Długotrwała wstrzemięźliwość seksualna staje się zaś czynnikiem patogennym, wiodącym do powstawania różnego rodzaju zaburzeń psychoseksualnych.

Maste...

Obojnactwem nazywamy zaburzenie rozwojowe, w którym występują zarówno męskie, jak i żeńskie pierwszorzędowe, drugorzędowe lub trzeciorzędowe cechy płciowe. Jest to bardzo rzadkie zaburzenie i tylko w przypadku równoczesnego występowania jajnika i jądra u tej samej osoby, jako gonad występujących niezależnie od siebie lub w formie jednej gonady z obydwoma elementami (jajnika i jądra), mamy do czynienia z prawdziwym obojnactwem. W przypadku tego zaburzenia pozostałe cechy płciowe wykazują dużą zmienność zarówno w budowie wewnętrznych i zewnętrznych narządów płciowych, jak i w wyglądzie trzeciorzędowych cech płciowych, nie mówiąc już o orientacji psychoseksualnej. W zależności od wyglądu zewnętrznych narządów płciowych ludzie ci wychowywani są bądź jako dziewczynki, bądź jako chłopcy i tylko przy daleko posuniętych zmianach zgłaszani są do korekcji w okresie niemowlęcym lub dziecięcym. Najczęściej, bo aż w 2/3 przypadków, są kierowani do lekarza w okresie pokwitania, a nierzadko dopiero w wieku około dwudziestu lat. Pewne rozpoznanie tej jednostki chorobowej jest możliwe po wykonaniu biopsji gonad, które mogą się znajdować zarówno w jamie brzusznej, jak i w kanale pachwinowym bądź w niedorozwiniętych wargach sromowych czy mosznie. Częściej u tych ludzi stwierdza się kariotyp 46,XX aniżeli 46,XY, a wyjątkowo tylko mozaicyzm. Odpowiednio do tego obserwuje się obecność ciałek X czy Y. Postępowanie korekcyjne wobec tych ludzi jest trudne z tego powodu, że możliwość zmiany ukierunkowania poczucia przynależności do płci mija z końcem drugiego roku życia. Biorąc pod uwagę małą liczbę przypadków obojnactwa prawdziwego (około 200 przypadków opisano dotąd w literaturze światowej) oraz przeważające w tym zespole dużego stopnia zaburzenia anatomiczne, zrozumiałe jest mało udokumentowane opracowanie zaburzeń seksualnych w tych przypadkach, w których możliwość podjęcia współżycia seksualnego jest bardzo ograniczona. W przeciwieństwie jednak do obojnactwa prawdziwego, o wiele częstsze są przypadki obojnactwa rzekomego, przy czym w zależności od występowania w organizmie jąder lub jajników mówimy odpowiednio o obojnactwie rzekomym męskim i obojnactwie rzekomym żeńskim.

Szczególnie ważną rolę dla rozwoju i ekspresji seksualności odgrywa zespół postaw. Postawy odzwierciedlają pozytywny lub negatywny stosunek do pewnych ludzi, sytuacji i przedmiotów oraz warunkują gotowość do reagowania w określony sposób wobec ludzi, sytuacji i przedmiotów. W złożonym systemie postaw człowieka można wyróżnić kilka ich grup, które mają szczególne znaczenie dla seksualności (Muszyński, 1977).

– A Czy możliwa jest operacja plastyczna twarzy mężczyzny, postarzająca o kilkanaście lat? Mam kompleks, że pani, na której utrzymaniu żyję, wykorzystuje fakt, że jest ode mnie starsza o trzydzieści pięć lat, aby traktować mnie jak dziecko. Chciałbym położyć temu kres, czy poradzicie mi, jak?

– A J...

Układem odniesienia, sprawdzianem prawidłowości jest norma. Norma może mieć charakter empiryczny bądź arbitralny, W rozumieniu empirycznym prawidłowe jest to, co w określonym zakresie stanowi przeciętną wyprowadzoną ze wszystkich obserwowanych jednostkowych przypadków lub to, co występuje w największej liczbie obserwacji. W biolo- gii nie jest wystarczająco przydatna ocena prawidłowości wyprowadzona z takich przesłanek. Imieliński wielokrotnie podkreślał, że w takim ujęciu trzeba by na przykład próchnicę zębów – z uwagi na jej rozpowszechnienie – uznać za zjawisko prawidłowe u człowieka. W aspekcie medycznym prowadziłoby to konsekwentnie do wniosku, że nie wymaga ona ani zapobiegania, ani leczenia. W rozumieniu arbitralnym prawidłowe jest to, co odpowiada określonej koncepcji, opartej na sprecyzowanym ogólniejszym poglądzie. Ocena prawidłowości wyprowadzona z takich przesłanek może być w biologii przydatna, jeżeli ów ogólniejszy pogląd może liczyć na akceptację. To jest z kolei zależne od jego zgodności z prawami rządzącymi biologią i od naszego stosunku do nich. W związku z powyższym określanie norm jest w biologii zadaniem trudnym. Lorenz (1972 s. 255) wypowiada się na ten temat następująco: „Nie ma chyba w całej biologii pojęcia, które byłoby trudniejsze do zdefiniowania niż pojęcie prawidłowości, a niestety definicja jego jest jednocześnie tak samo niezbędna jak ścisłe określenie przeciwstawnego pojęcia, to znaczy patologii. Przyjaciel mój Bernhard Hellmann, gdy natrafiał na coś szczególnie dziwacznego i niezrozumiałego w budowie czy zachowaniu się jakiejś żywej istoty, zwykł był stawiać pozornie naiwne pytanie: «A czy to jest zgodne z intencją konstruktora?» Istotnie, jedynym możliwym określeniem «normalnej» struktury i funkcji jest stwierdzenie, że jest ona właśnie tą, która w takiej, a nie innej formie wytworzyła się pod naciskiem selekcyjnym jej znaczenia dla zachowania gatunku. Niestety, owa definicja nie obejmuje tego wszystkiego, co zupełnie przypadkowo jest takie, a nie inne, a co bynajmniej nie musi jeszcze podpadać pod pojęcie nieprawidłowości i patologii. W żadnym razie nie możemy pod pojęciem prawidłowości rozumieć przeciętnej wyprowadzonej ze wszystkich obserwowanych pojedynczych przypadków, możemy natomiast za prawidłowy przyjąć raczej przetworzony przez przemianę gatunków typ, który ze zrozumiałych przyczyn bardzo rzadko albo nigdy nie występuje w postaci zupełnie czystej”.