Odróżnienie odczynów fotoalergicznych od fototoksycznych na podstawie obrazu morfologicznego jest na ogół w praktyce niemożliwe, ponieważ wszystkie środki o działaniu fotoalergizującym mogą w odpowiednim stężeniu i przy odpowiedniej dawce światła powodować zmiany typu fototoksycznego. Za alergicznym charakterem zmian przemawia długotrwale utrzymywanie się objawów chorobowych mimo ustania kontaktu z substancją fotoalergizującą.
Zmiany o charakterze przewlekłym, W przebiegu wyprysku fotokon- taktowego, w 20-30% przypadków, może dojść do wytworzenia się stanu trwalej nadwrażliwości na światło (,,presistent light reactors”), przede wszystkim w wyniku fotoalergii na salicylany i inne antyseptyki oraz zewnętrzne środki przeciwgrzybicze [18j. Występowanie tego typu zmian opisywano również po stosowaniu pochodnych fenotiazyny [9],
W ostatnich latach zwrócono uwagę na możliwość utrwalania się patologicznej wrażliwości na światło u osób z fot.oalergią na bardzo często stosowane substancje zapachowe – piżmo ambratowe i 6-metylokuma- rynę [8, 17]).
U chorych takich rozwija się nadwrażliwość na szeroki zakres promieniowania nadfioletowego (zarówno na długie promienie UVA, jak i krótkie UVB), a w obrębie skóry na częściach odsłoniętych obserwuje się ciągle nawroty zmian wypryskowych z wtórną, nasiloną lichenizacją. Próby fotokontaktowe z substancją pierwotnie alergizującą dają z reguły dodatnie wyniki mimo ustania bezpośredniego kontaktu z danym związkiem.