Psychiatrzy niechętnie stosują leki psychotropowe u dzieci. Wynika to w mniejszym stopniu z obawy przed szczególnymi objawami niepożądanymi, a w większym przed nie dającymi się przewidzieć zaburzeniami, jakie leki te mogą .spowodować w rozwijającej się i nie ukształtowanej jeszcze psychice dziecka. Zarówno ocena wyników leczenia, jak i obserwacje ewentualnych objawów niepożądanych są tu utrudnione ze względu na rodzaj kontaktu i trudności w zwerbalizowaniu doznań przeżywanych przez dziecko, O ile istnieje sporo doniesień o względnie pozytywnym działaniu tych leków u młodzieży, o tyle do nielicznych należą publikacje o wynikach leczenia i objawach niepożądanych przy stosowaniu leków psychotropowych u małych dzieci.
Niebezpieczeństwo ujawnienia się objawów niepożądanych wzrasta 2 wiekiem. Nie należy tu spodziewać się żadnych specyficznych objawów niepożądanych. Wszystkie poprzednio opisane mogą ujawnić się we wzmożonym stopniu ze względu na upośledzone w wyniku starzenia się procesy biologiczne związane z wchłanianiem i wydalaniem leków psychotropowych. Dlatego też w leczeniu ludzi w wieku podeszłym używa się na ogół mniejszych dawek niż te, które są uważane powszechnie za optymalne. Pamiętać też trzeba, że u ludzi starszych, częściej niż w innych grupach wieku, są stosowane różne leki ze względu na stan somatyczny i że mogą one wchodzić w interakcje z zapisanymi lekami psychotropowymi.