Mimo jego nefrotoksyczności nie należy wahać się z podawaniem tego leku w przypadkach, gdy tego typu leczenie jest wskazane. Powinno się jednak sprawdzić stan nerek chorych, wykonując 1 – 2 razy w ciągu roku próby zagęszczania moczu i oznaczając stężenie kreatyniny w surowicy, W wyjątkowych przypadkach lit może wywoływać zespól nerczycowy. Należy wówczas go odstawić. Powikłanie to cechuje się zmianami typu submikroskopowej glomerulopatii i ustępuje po odstawieniu litu.
Metale ciężkie (Ag, Au, Bi, Fe, Hg, Pt i Sb) i ich sole są obecnie, z wyjątkiem złota, rzadko stosowane w celach terapeutycznych. Już ich małe dawki mogą spowodować, poprzez swoje bezpośrednie działanie cytotok- syczne na cewki bliższe, objawy zespołu Fanconicgo oraz białkomocz, nawet rzędu nerczycowego.
Cis-platinum uszkadza odwracalnie przede wszystkim cewki kręte dalsze oraz zbiorcze, w małym natomiast stopniu – bliższe. Zapobiega się tym zmianom nawadnianiem chorych z jednoczesnym podawaniem furosemi- du i mannitolu.
Sole rtęci łąfczą się z grupami sulfhydrylowymi białek błon mitochon- drialnych uszkadzając je, unieczynniają enzymy komórkowe oraz wiodą do martwicy jąder.
W najcięższych przypadkach rozwija się pełny obraz oiigurycznej postaci ostrej toksycznej niewydolności nerek, z umiejscowieniem głównych zmian martwiczych w dalszej części cewek krętych bliższych, Ponieważ często dochodzi do pękania błon podstawnych cewek oraz do zwapnień w miąższu nerkowym, ta postać ostrej mocznicy zwykle pozostawia po sobie trwale, choć niewielkie upośledzenie czynności nerek.