Nerka i miedniczka nerkowa pozostają ze sobą w ścisłej łączności, tak że w zasadzie trudno przypuścić, aby istniały sprawy zakaźne ograniczające się wyłącznie do miedniczki i nie obejmujące zarazem utkania samej nerki. Odróżnienie zapalenia miedniczki nerkowej od zapalenia nerki i miedniczki jest klinicznie zwykle rzeczą niemożliwą. Jeśli jednak przeprowadza się pewne rozgraniczenie między zapaleniem nerki i miedniczki nerkowej oraz zapaleniem wyłącznie miedniczki, to tym ostatnim mianem określa się, ściśle biorąc, lżejsze przypadki schorzenia, zajmującego właściwie zarówno nerkę, jak miedniczkę – przypadki, które leczy się zachowawczo.
Podobnie jak w zapaleniu pęcherza, dużą rolę w powstawaniu zapalenia miedniczek nerkowych odgrywają takie czynniki usposabiające, jak ucisk na moczowód (LI kobiet w ciąży przez powiększającą się macicę, poza ciążą przez mięśniaki macicy, naciek rakowaty zajmujący moczowody, torbiele jajnika itp.), zapalenie pęcherza moczowego i pewne schorzenia samych nerek (np. wodonercze, kamica nerkowa). Spfawy te ułatwiają zakażenie nerki i miedniczki.
Zapalenie nerki i miedniczki nerkowej (pyelitis, pyelonephritis) występuje w postaci ostrej i przewlekłej.. W okresie ostrym kobieta skarży się na silne bóle w okolicy nerek, na dreszcze, wymtoLy i osłabienie. Ciepłota ciała podnosi się do 40-410 i utrzymuje stę przez szereg dni na tej samej wysokości. Często występuje zaparcie stolca.
Nerki są bolesne i wrażliwe na dotyk. Często zaznacza się również obrona mięśniowa tej okolicy, co utrudnia jej obmacywanie. Badanie moczu pobranego cewnikiem wykazuje zwykle odczyn kwaśny. Mocz jest mętny, zawiera białko, ropę, bakterie, komórki nabłonkowe płaskie dróg moczowych. Ilość jego bywa niewielka,
W przewlekłym zapaleniu miedniczki i nerki objawy kliniczne nie są tak jaskrawe, a czasem zaledwie zaznaczone (nieznaczne podniesienie się ciepłoty ciała, bóle w krzyżach i w boku). Niekiedy chore skarżą się na zmęczenie, na podrażnienie pęcherza moczowego i częste moczenie. Te ostatnie objawy są dowodem wtórnego zajęcia pęcherza, do którego z reguły dochodzi.
Rozpoznanie zapalenia nerki i miedniczki opiera się głównie na badaniu moczu i na wyniku cystoskopii, która umożliwia umiejscowienie schorzenia. W przypadkach ostrego zapalenia ujście moczowodu strony chorej jest obrzękłe i zwykle nieco wynicowane. Po wprowadzeniu cienkich cewników do moczowodów w czasie cystoskopii ze zdrowej nerki wydobywa się mocz czysty, z chorej mętny, zawierający pewną ilość ropy.