Etiologia homoseksualizmu nie została do końca zbadana i ustalona. Nie zostało rozstrzygnięte pytanie, czy jest to zjawisko o podłożu osobowościowym czy środowiskowym. Giese (1962) wyróżnia homoseksualizm „okazjonalny”, mogący mieć podłoże środowiskowe, oraz osobowościowy. Grzywo-Dąbrowski (1952) zalicza homoseksualizm do zboczeń płciowych. Tym samym przyjmuje on, że homoseksualizm może mieć swe uwarunkowanie psychopatologiczne. Ze studium J. Gi2y wynika, że działają tu czynniki środowiskowe, tworzą się bowiem środowiska, grupy homoseksualistów o własnej podkulturze (1969).
Pozostawmy jednak zagadnienie genezy i postaci homoseksualizmu seksuologom. Tu interesuje nas kwestia, czy i jaka powinna być tu stosowana represja karna. Otóż w odpowiedzi na tak postawione pytanie trzeba zwrócić uwagę na oczywisty fakt silnego zróżnicowa- n i a praktyk homoseksualnych. Homoseksualizm, zwłaszcza w postaci „okazjonalnej”, występuje często na tle trudnych warunków mieszkaniowych, gdy w jednym łóżku sypiają razem młodzi chłopcy homoseksualizm może też mieć podkład psychopatologiczny.. W jednym i drugim wypadku interwencja prawa karnego jest bezsensowna.