W 1970 r. po raz pierwszy zastosowano trimepranol u chorych na dusznicę bolesną w dawce 10 oraz 40 mg dziennie [97], Zażywanie leku spowodowało wyraźne zmniejszenie liczby napadów bólowych oraz wynikające stąd rzadsze stosowanie nitrogliceryny. Wielu autorów potwierdziło znaczną skuteczność trimepranolu w dusznicy bolesnej, podkreślając jednocześnie, że lek ten zwiększa u chorych tolerancję na wysiłek oraz powoduje ustąpienie cech niedotlenienia mięśnia sercowego w elektrokar- diogramie [476, 561],
Stwierdzono również bardzo korzystne działanie trimepranolu w leczeniu nadciśnienia samoistnego i łagodnego [512, 705, 1098]. Trimepranol stosowany w dawkach 10 – 80 mg/dobę obniża ciśnienie skurczowe i rozkurczowe poprzez mechanizm tłumienia reniny [477], Podawanie łączne trimepranolu z saluretykami [740], tiazydami [1102] lub prazosyną [1011] potęguje jego działanie hipotensyjne.
Trimepranol znalazł również zastosowanie jako lek przeciwarytmiczny w częstoskurczach napadowych oraz skurczach dodatkowych, nadkomo- rowych, opornych na leczenie innymi lekami [979]. Próbuje się go również stosować we wczesnych stadiach zawału mięśnia sercowego, aby zapobiec możliwości wystąpienia migotania komór [307], Opisano korzystne wyniki stosowania trimepranolu w zespole hiperkinetycznym układu krążenia [141, 512], w nadczynności tarczycy [737], w stanach lękowych [516], drżeniach występujących przy leczeniu litem [1008], jaskrze [227].
Trimepranol u chorych tolerowany jest dobrze. Nie obserwuje się niekorzystnych objawów, które wymagałyby przerwania podawania leku, a które odbiegałyby od niepożądanych objawów powszechnie spotykanych przy stosowaniu innych LBA.