Wymioty są wynikiem powstającej odruchowo w żołądku fali antype- rystaltycznej. Odruch ten może być wynikiem podrażnienia centralnego układu nerwowego w następstwie wszelkich schorzeń mózgu i rdzenia, włącznie z działaniem nań jadów egzo- i endogennych, jak również może być następstwem bodźców działających na centralny układ nerwowy ze strony innych narządów (podrażnienie błędnika, ośrodka kaszlowego, niemiłe bodźce wzrokowe lub smakowe itp.). Wszelkie zmiany zapalne w ścianie żołądka oraz w najbliższym jego sąsiedztwie, jak również wszelkie zapalenia jelit, łatwo dają pobudzenie do wymiotów. Do oddzielnej grupy można zaliczyć wymioty na tle przeładowania żołądka, którego przyczyną jest albo przeszkoda w drożności (np. zwężenie odźwiernika) lub spożycie nadmiernej ilości pokarmu. Wymioty wskutek tej ostatniej przyczyny zdarzają się szczególnie po niedzieli i po wizytach dzieci u rodziny, znajomych itp. Podniecenie psychiczne związane z wizytą sprzyja przeładowaniu żołądka. Do wymiotów zaliczamy także zwracanie treści pokarmowej związane z przeżuwaniem (szczegóły p. w rozdziale „Schorzenia przełyku”).
Wymienimy obecnie niektóre cechy charakterystyczne wymiotów: Wymioty na czczo, bez poprzedzających nudności, występują niekiedy jako charakterystyczny objaw w guzach mózgu i wszelkich innych schorzeniach powodujących powolny wzrost ciśnienia śródczasz- kowego. Ponadto mogą one występować w hipoglikemii samoistnej.