Jakkolwiek ciążę mnogą uważamy za zjawisko fizjologiczne, to jednak stawia ona znacznie większe wymagania w stosunku do ustroju matki, niż ciąża z jednym płodem. Szybki wzrost macicy łączący się z nadmiernym rozciągnięciem brzucha, powoduje dolegliwości, boleśnie odczuwane przez ciężarną. Wzmożony ucisk na pęcherz i jelita powoduje częste oddawanie moczu i zaparcie. Duże wymagania, jakie oiąża mnoga stawia w stosunku do serca, wywołują zaburzenia krążenia, co sprzyja powstawaniu obrzęków. Wzmożone wydzielanie produktów przemiany materii obu płodów przez nerki matki może spowodować zwyrodnienie ich miąższu i powstanie „nerki ciężarnych”. Nie tylko matka jest narażona na skutki wywołane ciążą mnogą, lecz również i płody. Nawet urodzone na czasie są mniejsze i waga ich może się różnić od 200—300 g. Około 20% kobiet z ciążą mnogą rodzi przedwcześnie, przez co utrzymanie noworodków przy życiu jest trudniejsze. W ciążach bliźniaczych jednoj aj owych spostrzegamy w rzadkich przypadkach lepszy rozwój jednego z płodów. Płód słabszy może obumrzeć, wody płodowe wsysają się, a on sam pod wpływem ucisku drugiego bliźniaka, spłaszcza się i tworzy tzw. płód papierowy (ioetus papyraceus). Bliźniak gorzej odżywiony nie zawsze obumiera, lecz wówczas rodzi się znacznie słabiej rozwinięty, mniejszy i robi wrażenie młodszego, co właśnie stanowiło przyczynę pojęcia o superfetacji.
Okres I w ciąży bliźniaczej zazwyczaj przebiega wolniej, co tłumaczymy nadmiernym rozciągnięciem mięśni macicy. Skurcze mięśniówki są słabe, dolny odcinek wykształca się dłużej i często upływa kilka dni, zanim ujście zewnętrzne rozewrze się zupełnie. Natomiast okres wydalania trwa krócej, gdyż poród mniejszych płodów przebiega łatwiej. Zazwyczaj po urodzeniu się pierwszego płodu wstawia się drugi pęcherz lub część przodująca i w kilku bólach, w czasie około 20—30 minut, rodzi się drugi płód. Dawniej na samoistny poród drugiego bliźniaka czekano kilka dni lub nawet tygodni. Współczesne położnictwo nie dopuszcza do zbyt długiego trwania porodu drugiego bliźniaka. Gdy nowe bóle nie występują w ciągu ł/2 do 1 godziny, podajemy środki nabólowe. Mogą one również nie wywołać pożądanego skutku i wówczas najdalej po 2 godzinach oczekiwania, rozwiązujemy rodzącą operacyjnie.
Częstość różnych położeń bliźniąt i rozpoznanie ciąży mnogiej. Najczęściej obserwowane położenie bliźniąt jest podłużne i obejmuje aż 90%. Jednakże położenia miednicowe i poprzeczne są znacznie częstsze niż w porodach z jednym płodem. Dane liczbowe położeń bliźniąt w ciąży mnogiej przedstawiają się następująco:
Płód po urodzeniu, aiż do czasu odpadnięcia kikuta pępowiny nazywamy noworodkiem. Przez cały okres karmienia tj. mniej więcej 9 miesięcy mówimy o osesku, a po okresie karmienia
dziecku. Pierwsze zaopatrzenie noworodka, a więc odpępnienie, zakropienie oczu i zaopatrzenie kikuta pępowiny, zostało opisane w poprzednich rozdziałach. Należy jeszcze dodać, że nadmiernie ziaminującą powierzchnię po odpadnięciu kikuta pępowiny przyżegamy azotanem srebra w pałeczce. W przypadkach kiedy ziarnina buja nadmiernie, wytwarzając polip, należy go podwiązać i odciąć.