Author Archives: admin

Stany niedokształcenia macicy łączą się często z pewnymi zmianami jej położenia, a więc z nadmiernym jej przodozgięcicm (hjper- anieJłexio ułeri), z tylopochyleniem (retrouersio ułeri) lub słabym zaznaczeniem się prawidłowego zgięcia trzonu macicy do przodu z powodu jego małych rozmiarów.

Metoda fallopletyzmograficzna – metoda, za pomocą której określa się poziom podniecenia seksualnego mężczyzny na podstawie rejestracji objętości członka z nałożonym nań pletyzmografem.

Cykl ...

Na tle tej mozaiki terminologicznej wyłaniają się poważne trudności interpretacyjne. Największe kłopoty sprawna rozszyfrowanie pojęcia „czyn nierządny” (notabene, Komisja Kodyfikacyjna używała tu określenia „obcowanie płciowe”, dopiero Sejmowa Komisja Wymiaru Sprawiedliwości przywróciła formułą kodeksu karnego z 1932 r.: „czyn nierządny”). Określenie „czyn nierządny”, wprowadzone do kodeksu z 1932 r.t zostało wyśmiane w swoim czasie przez Boya Żeleńskiego, gdyż z kontekstu przepisu o zgwałceniu (i innych) można odczytać, że „czyn nierządny” to tyle, co obcowanie cielesne między mężczyzną a kobietą, a taki znak równości między tymi pojęciami nie mieści się nawet w ramach najdalej posuniętej pruderii (stosunek cielesny jako „grzech” domagający się kamuflażu). W istocie zasadnicza różnica między określeniami „obcowanie płciowe” (czy „spółkowanie”) i „czyn nierządny” zasadza się na tym, że pierwsze zawiera opis faktów (ma niejako sens ontologiczny) lub zachowań (czyli zawiera aspekt czysto behawioralny), określonych w kategoriach biologicznych. Natomiast określenie „czyn nierządny” zawiera w sobie nie opis zachowania, lecz jego aprioryczną ocenę etyczną (jak piszą prawnicy – jest pojęciem normatywnym, ocennym), Tym samym jest to termin nieprecyzyjny (termin prawniczy, niejako techniczny – Siewierski, 1971), który może mieć najróżniejsze implikacje. W dawnym słownictwie polskim „nierząd” jest synonimem zarówno prostytucji („nierządnica”), jak i chaosu społecznego („Polska nierządem stoi”).

Krwawienie, występujące po całkowitym urodzeniu się popłodu, czyli kiedy sama macica jest zupełnie próżna, powstaje wskutek niedostatecznej kurczliwości mięśniówki macicy. Skurcz powoduje zamknięcie światła naczyń krwionośnych maciczno-łożyskowych i w razie jego braku, macica przedstawia się jak wiotki, miękki worek i z miejsca łożyskowego obficie sączy się krew. Stan taki nazywa się niedowładem macicy (atonia uteri). Aby się macica dokładnie skurczyła, konieczne są okresowe bóle poporodowe, występujące w połogu przez pewien czas. W przypadkach szybkiego opróżnienia jamy macicy, zwijanie się włókien mięsnych, które w warunkach prawidłowych odbywa się w przebiegu całego porodu, nie następuje, ściany macicy są rozciągnięte, wiotkie, pofałdowane, naczynia otwarte, co dostatecznie wyjaśnia przyczynę krwawienia. Najczęściej zdarza się to po szybkim rozwiązaniu siłami natury czy też operacyjnym lub natychmiastowym wygniataniu łożyska po urodzeniu płodu. Często obserwujemy niedowład macicy u wieloródek po porodach gorączkowych, jako wyraz zakażenia, jak i u kobiet z niedorozwojem narządu rodnego. Głębokie wrastanie kosmków poprzez doczesną do tkanki mięsnej niejednokrotnie bywa przyczyną krwawień z niedowładu.

Jednym z mechanizmów mogących odgrywać pewną rolę w fizjologii zapłodnienia jest wykryte przy pomocy radiotelemetrycznej kapsułki (Fox, Wolff, Baker, 1970) ujemne ciśnienie wewnątrz pochwy powstające podczas wytrysku spermy. To ujemne ciśnienie może powodować większą siłę uderzenia ejakulatu o ściany pochwy, jednakże dokładniejsze działanie tego mechanizmu w fizjologii zapłodnienia nie zostało jeszcze wyjaśnione.

Obok wspomnianych wyżej typowych mięsaków opisywano także śluzako-mięsaki (myxosarcomata) – miękkie guzy, w których wskutek obumierania niektórych części utkania nowotworu i następowego rozmiękania (często również wylewów krwi) wytworzyły się torbiele (cystosarcoma).

Rozwojowi mięsaka jajników towarzyszy prawie z reguły puchlina brzuszna. Przerzuty mięsaków powstają zarówno drogą naczyń chłonnych, jak krwionośnych. Sródbłoniak jajnika (endothelioma ovarii). Śródbloniaki stanowią grupę bardzo rzadkich guzów, które powstają wskutek bujania komórek śródbłonkowych naczyń chłonnych lub krwionośnych. Należy jednak podkreślić, że stwierdzenie punktu wyjścia śródbłoniaka z komórek śródbłonkowych jest właściwie niemożliwe, tak że w rozpoznawaniu go opieramy się raczej na ocenie postaci komórek nowotworowych i ich bliskiego stosunku do śródbłonka naczyniowego. albuginea) jajnika widać duże naczynia żylne.

Śródb...

W pracach wywodzących się z kierunku psychoanalitycznego znajdziemy rozliczne objaśnienia etiologii gwałtów. Freud traktował gwałt ' jako perwersję, którą cechuje przetrwanie u człowieka dorosłego cech rozwoju seksualnego z okresu dzieciństwa. Perwersja polega na zaburzeniu w wyborze celów oraz obiektów seksualnych. Zamiast miłości, będącej połączeniem elementu seksualnego z uczuciowym, w perwersji przejawia się samo rozładowanie potrzeby seksualnej, z włączeniem minimalnych tendencji prokreacyjnych. Zdaniem innych autorów, siłą napędową gwałtu jest agresja (teoria „nadwyżkowej agresji” Ferencziego i Aleksandra). Zakłada się, że normalny człowiek podczas aktu seksualnego zaspokaja nie ‘tylko swoje pragnienia erotyczne, lecz także agresywne (w sytuacji, gdy kobieta stawia opór). Psychoanalitycy, w poszukiwaniu czynnika genetycznego gwałtów, kładą nacisk na niepowodzenie w rozwiązaniu kompleksu Edypa, co wytwarza lęki kastracyjne, lęki o potencję i dostosowanie seksualne, jak również lęki homoseksualne. Powoduje to pobudzenie elementów agresywnych, które jeśli nie zostaną opanowane przez jaźń, mogą ujawnić się w postaci gwałtów. Inni rzecznicy kierunku psychoanalitycznego upatrują czynnik genetyczny gwałtów w przeżywaniu przez mężczyznę kompleksu mniejszej wartości, który rodzi się z obawy przed podołaniem takim męskim obowiązkom, jak zapewnienie warunków życiowych kobiecie, roztoczenie nad nią opieki, wypełnienie funkcji partnera seksualnego ze wszystkimi wynikającymi stąd konsekwencjami. Nie umiejąc podołać roli męskiej, gwałciciel sprowadza ją do seksu. Podświadomie nienawidzi kobiety, pragnie wziąć na niej odwet ażeby zamanifestować swoją wyższość, sprowadza ją do roli przedmiotu, instrumentu zaspokojenia seksualnego. W opracowaniach wychodzących z założeń psychoanalitycznych znajdziemy i inne próby objaśnienia etiologii gwałtów. Ich genezę widzą na ogół autorzy tych opracowań w traumatycznych przeżyciach z okresu dzieciństwa.

Na temat seksualizmu dziewcząt w okresie dziecięcym nie osiągnięto jeszcze jednomyślności, dlatego trudno jest ustalić, odkąd datuje się rozwój psychoseksualny kobiety. W kulturze zachodniej do niedawna szeroko rozpowszechniane były poglądy o aseksualizmie dzieci przed okresem dojrzewania. Dlatego Freud (1946) opisujący seksualizm dziecięcy pod postacią reakcji niezróżnicowanych napotkał tak ostry opór. Masters i Johnson (1966) zdają się nie potwierdzać istnienia niezróżnicowanych stanów seksualnych u dzieci. Badania Kinseya i współpracowników (1948, 1953) dowodzą jednak, że dzieciństwa nie można rozpatrywać jako swego rodzaju okresu obojętności seksualnej. Z badań tych wynika, że ok. 25% kobiet amerykańskich przypominało sobie stany podniecenia seksualnego, które wystąpiły przed okresem dojrzewania seksualnego, 16% miało je przed 10 rokiem życia, a 4% przypominało sobie podniecenie seksualne odczuwane w 5 roku życia. Z danych uzyskanych od rodziców oraz dorosłych, którzy mieli kontakty seksualne z dziewczętami, wynika, że większość dziewcząt przed dojrzewaniem zdolna jest do pewnych reakcji seksualnych. Potwierdzają to spostrzeżenia antropologów, którzy opisywali różne formy aktywności seksualnej dziewcząt w kulturach plemiennych, zwłaszcza tych, które tę aktywność akceptowały.

Trzecia teoria tłumaczy powstawanie nadżerki części pochwowej przesunięciem się nabłonka wałeczkowego pod wpływem bodźca zapalnego z kanału szyjki poza naturalne granice anatomiczne. Nabłonek ten zajmuje albo przestrzenie już pierwej obnażone, albo też wypiera znajdujący się tu uprzednio nabłonek wielowarstwowy płaski. Może on również tworzyć gruczoły w obrębie nadżerki. Teoria ta wydaje się najbardziej uzasadnioną.

W odróżnieniu od nadżerki nabytej, która jest wywołana przez bodziec zapalny, nadżerka wrodzona (erosio congenitalis), bardzo rzadko spotykana, tłumaczy się pozostawaniem na powierzchni części pochwowej przez czas dłuższy niż w warunkach prawidłowych, wałeczkowego nabłonka, zajmującego w życiu płodowym o wiele większą przestrzeń niż u nowonarodzonej dziewczynki, u której ogranicza się on już do kanału szyjki.

Niedokrwistość i błędnica są czynnikiem wywołującym pierwotny brak miesiączki zwykle tylko u osób niedostatecznie odżywionych i fizycznie słabych. O wiele częściej stają się one natomiast powodem wtórnego zatrzymania się jej. To samo odnosi się do rozwiniętej gruźlicy płuc i otrzewnej. Opóźnienie się miesiączek może być w tym ostatnim przypadku spowodowane zniszczeniem pęcherzyków Graafa podczas choroby.

Wśród antynomii cywilizacyjnych, które nie pozostają bez wpływu na sferę seksu, wymienić można:

– a) z jednej strony potrzebę powiązań emocjonalnych, których modele znajdują się w literaturze czy filmie, powiązań osobowych i rangę pary ludzkiej, powiązań przyjacielskich, a z drugiej strony wyraźne urzeczowienie całego cyklu życiowego człowieka, progi rzeczowe awansu (jako wyznaczniki statusu: formalne wykształcenie, małżeństwo, rodzicielstwo), dezafektację i rzeczowość w sferze erotyki oraz motywacji działań partnerskich

– b) ...

Przyczyny napadów bólów w dole brzucha, których nasilenie i przebieg bywa rozmaity, leżą najczęściej w schorzeniu narządów rodnych, ale wywoływane być mogą również przez zapalenie wyrostka robaczkowego, leżącego w jamie Douglasa, przez zapalenie esicy lub przez kamienie moczowodowe. Częstymi schorzeniami ginekologicznymi powodującymi bóle napadowe są ropne zapalenia przydatków, w których przebiegu od czasu do czasu następuje wylanie się ropy na otrzewną przez ujście brzuszne jajowodu wchodzą tu w grę również poronienie ciąży jajowodowej lub pęknięcie jajowodu w jej przebiegu, skręty szypuły guzów jajnika i przyjajnika, skręty torbieli jajowodowej oraz podsurowicówkowych i uszypułowa- nych mięśniaków. Nasilenie bólów zależy w tych przypadkach od stopnia skrętu.