Okres przewlekły zapalenia przydatków wywołanego przez bakterie ropotwórcze nie odznacza się objawami znamiennymi, a jego obraz kliniczny w dużej mierze zależy od powikłań, jakie zapalenie to wywołało w ich otoczeniu, a więc przede wszystkim w omaciczu i otrzewnej miednicy małej. Przebieg tych zapaleń jest zazwyczaj cięższy, czas trwania bardzo długi, a nawroty cechuje nieraz wielodniowa gorączka, która przyprawia chore o zupełne wyczerpanie. Okres miesiączki jest dla chorych z ropniakami jajowodu szczególnie przykry ze względu na bóle zaostrzające się wskutek przekrwienia części rodnych. Ale nawet po wyjałowieniu się ropniaka, kiedy nie dochodzi już do nawrotów procesu zapalnego, megą występować bóle uciskowe przy oddawaniu stolca, moczu, w czasie spółkowania itd.
Ropniaki jajowodu czasami ulegają pęknięciu wskutek ucisku (np. w ciąży) lub nawet bez wyraźnej przyczyny powoduje to w>’lanie się ropy do jamy otrzewnej i zapalenie otrzewnej, często śmiertelne. Przebicie ich do jelita, pęcherza moczowego lub pochwy z następowym wylaniem się ropy przez te narządy na zewnątrz jest raczej powikłaniem korzystnym i może prowadzić do wyzdrowienia przynajmniej czasowego.
Jakkolwiek zapalenia jajowodów wywołane przez dwoinki Neissera nie są tak niebezpieczne dla życia, jak sprawy zapalne przydatków spowodowane przez bakterie ropne nieswoiste, niepłodność będąca następstwem zmian anatomicznych w jajowodach jest w obu przypadkach bardzo częsta. Uszkodzenia nabłonka, wyścielającego błonę śluzową jajowodów nawet w przypadkach, kiedy wędrówka plemników nie jest zupełnie wyłączona, stanowi dla zdrowia kobiety poważne niebezpieczeństwo ze względu na skłonność do ciąży pozamacicznej. Zapłodnione jajo bowiem może „ugrzęznąć“ w kanale jajowodu, wrastając w jego ścianę.