Ogólnie biorąc leczenie wypadania części rodnych przez zakładanie krążków może dać dobre wyniki tylko wówczas, gdy wypadanie i obniżenie dotyczy tkanek leżących ponad szczeliną płciową, krążek zakłada się bowiem w ten sposób, aby opierał się o brzegi tej mięśniowej szczeliny. Dlatego bezcelowe jest stosowanie krążków, jeśli wypada dolna część tylnej ściany pochwy. Ale i w tych przypadkach wypadania przedniej ściany pochwy krążek nie może zapobiec pojawianiu się jej w szparze sromowej podczas parcia. W przypadkach, w których wypadnięta macica tworzy wraz z pochwą guz przed szparą sromową, a więc w których pochwa jest szeroka, stosuje się powszechnie krążki w kształcie pierścienia (Mayera) lub talerzyka (Prochownika). Dobór krążka nie jest rzeczą łatwą.
Należy zakładać takie krążki, które by chora mogła utrzymać i które by jej nie sprawiały żadnych dolegliwości. Krążek powinien wywierać na ściany pochwy tylko lekki ucisk. Zbyt wąski krążek pierścieniowy może spowodować odleżynę. Za duży krążek napina nazbyt ściany pochwy i właściwie jeszcze bardziej rozciąga zwiotczałe tkanki. W wielu przypadkach dobranie krążka jest w' ogóle niemożliwe, mianowicie wtedy, gdy osłabienie mięśni dźwigających odbyt jest tak znaczne, że nie stanowią one dla krążka żadnej podpory i każdy z nich wypada.